Pazartesi, Nisan 26, 2010

yine, yeni, yepyeni!

Bu blogu açarken güzel şeyler yazabilmeyi çok istemiştim, ancak önceki yazılarıma bakınca pek de göremiyorum. Zaman geçti, kişiler geçti hayatımdan, ve ben yine değişime uğradım bi miktar. Yer değiştirdim, bu hakikaten çok iyi geliyormuş insana. Tertemiz ve yepyeni bi başlangıç için adım atmak insanın ruhunu arındırmaya yardımcı oluyormuş, gördüm, öğrendim. Geçmişe dair içimde kalanların en büyüğünü de fazlasıyla dışa vurdum, hem de ilgili kişinin yüzüne! Çok rahatlatıcıydı. Ancak zamanında "bana çektirdiklerinin bin katını yaşasın" şeklindeki bedduamın bu denli tutması beni şaşırttı. Kendime dış gözle bakamadığımı düşünürken masumiyetime tamamen inandım böylelikle, çok çok iyiydi. Beddua konusunda pişman değilim, çünkü her iyiliğin ve kötülüğün bir mükafatı var, mutlaka!

Yeni bir başlangıç, evet. Bi süredir arkadaşça devam eden yaklaşımlar birer 70lik bira sonrası içlerin açılıp saçılmasına dönüştü, nasıl olduysa :) Bu sefer mutluluğu yakalayacağıma inanıyorum. İletişimimiz iyi; zaman zaman sakat durumlar ortaya çıksa da ben kötü hiçbi şey söylemeden durumu kavrayıp beni rahatlatmayı biliyor. İşin özünde, benim yaptığım hiçbi şey yok şu an için; durdum, izliyorum. Sevgilimin davranışlarına göre tepki veriyorum sadece. İçimden gelen tüm güzellikleri sana bildirmeyi çok çok isterim, ancak önceki başarısız deneyimler beni tutuyor bi hayli. "Zamanı var, gelecek." diyorlar bana. Senin hoş sürprizlerin karşısında odun gibi durmak doğamda yok tabi ki, sadece tutuyorum kendimi.

Olura, bitirmek zorunda kalırsak, bunun geri dönüşü olmaz. Zamanında arkadaş gözüyle baktığım insana ağır ağır tutulabilirim, şu an olduğu gibi, ancak duygusal bi paylaşımda bulunup sonrasında o paylaşımları hiçe sayarcasına arkadaş olmak bana göre değil. Eğer bir gün biterse, hem sevgilimi kaybetmiş olurum, hem arkadaşımı, hem de benliğimden bi parçayı daha. Umarım her şey yolunda gider bu sefer.

Arkadaşlığımız zamanında tanıştırdığım arkadaşlarım çok güzel izlenimler edinmişler sana dair, kötü tek laf edilmediği gibi tüm arkadaşlarım senle olan ilişkimi kuvvetle destekliyor. Umarım destekleri havadan sudan gelmiyordur :)

Böyle işte, değişen gerçeklerle beraber bi kaç seviye daha büyüdüğümü hissedebiliyorum. Muhabbetler daha geyik, planlar daha ciddi ve daha opsiyonlu, riskler daha yüksek ama alınan riskler bunun tam tersine çok düşük. Kaybetmeyi göze alamıyorum artık, başarısızlık doğama aykırı gelmeye başladı. Ya olacak, ya olacak!

Blogdaki bu entry'm sanırım sonuncusu olacak, çok çok uzun bi süre için en azından. Hem nasılsa kimes okumuyor buraları, kendim çalıp kendim oynuyorum zaten, deli misali :)