Ağzım açık ayran budalası gibi kilitlenip kalıyorum bilgisayar ekranına. Diziler izliyorum, filmler izliyorum, klipler izliyorum, porno izleyip 31 çekiyorum. Hell yeah I do! Erkeğim galiba! (Uh-oh!)
Dışarıda akıp giden hayatı umursamayıp kendimi eve kapatmamı, kafama eseni, canımın çektiğini yapabilecek kadar kendimi özgür hissetmemi takdir eden ve sırf bu yüzden beni kendi hayatlarında özel bi yere koyan canım arkadaşlarım; hala öğrenciyim! Mezuniyet fobisi bitsin, diploma günü gelsin, bi iş aramaya başlayayım, acaba eser kalacak mı halimden? Veya o diplomayı yepyeni bi dildoyla değiştirip kaldığım yerden devam mı edicem hayatıma? Immh, sanmıyorum. Para lazım. Şimdiden düşünmeye başladım "Ben nasıl para kazanıcam bu halimle?" diye. Halimin nesi mi var? Altı yıldır okuyor gibi yaptığım bölümüme dair hiçbi bok bilmiyorum; bi kaç Simplex ve LP dışında. Ha tabi Forecasting'in hakkını yememek lazım. Ee? Mezun oldum diyelim, n'olcam ben? Aa, yok, o dedikleri mühendis ben değilim. En azından, küçüklüğümden beri kafamda canlanan mühendis ben değilim. Bütünüyle ayrı iki profiliz: Kafamdaki mühendis hafif göbekli, aile babası, iyi bi geliri olan, güzel konuşan, SW arabaya binen böyle sabit, inek bi tip. Ben? Spor yapmayan, prensini aramayı bırakmış, okulunu iki buçuk yıl uzatmış (dünyanın sonu değil evet ama iki buçuk yılda kazanabileceklerimi nasıl ve kimden çalabilirim şu durumda?), gayet göbekli, para kazanmayı bilmediğinden değerini de henüz anlayamamış (büyüklerin deyimiyle har vurup harman savuran), ailesine açılamamış, bi kesime göre zamanını boşa harcayan-boş yaşayan, başladığı hiçbi ilişkisinde dikiş tutturamayan, başlamadıklarını da kestirip atan, maymun iştahlı, tembel, ama çok tembel, üşengeç, İngilizce seven, hayvansever, gökkuşağı delisi, dünya üzerinde hala bi yerde adalet olduğuna inanan, kırılgan-narin, içiyle uyuşmayacak ölçüde kocaman bi insanım. Çok uzun oldu di mi? :) Dürüst olmaya çalıştım ama mutlaka ki unuttuklarım vardır. (Tanıyanlar bilenler eklerse sevinirim.)
Hmm, konu gitgide derinleşiyor! Nedir kendimle alıp veremediğim? Klasik ve popüler bi yoldan gidelim, çocukluğuma inelim :)
3-4 yaşlarındaydım -hala hatırlarım-, erkekler sokakta arabalarıyla oynayadursun, ben evde peluş ayımla oynarken o zamanlar kabuklu olan (oh God, keşke öyle kalsaydı) pipimdeki değişimleri farkediyorum ve adının ereksiyon olduğunu bilmiyorum. Ve bu nedense sadece o zamanki damak zevkimle hoşuma giden mahalledeki erkek arkadaşlarımı hatırlayınca oluyor.
Herkes sokağa çıkıp üstü başı boka batana dek eğlenirken ben "Ay üstüm kirlencek!" endişesiyle adımımı atmıyorum. Ana sınıfına kayıt ettiriliyorum, "Annem olmadan ağlıcaam geliyo ama öğretmeniiim!" diyorum ve kazara koluma falan değen her hangi bir sınıf arkadaşıma "Dokunma bana, pissin sen!" diye çemkiriyorum. Uyumsuzluğum çocukluğumdan belliymiş; o zamanlar da tek çocuktum, tıpkı şimdiki gibi. (Yalnızlık tutkusu, megalomanya)
Erkekler topa ve arabaya düşkün olurken ben evcilik oynamak istiyorum, kız arkadaşlarımla kötünün iyisi denebilecek düzeyde ilişkiler kuruyorum. Renkli şeyler o zamanlarda bile dikkatimi çekiyor. (Flaggy faggy!)
Sorumluluk almak istemiyorum hiçbir aşamada. Sınıf başkanlığı görevi veriliyor, kaybetmek için elimden geleni yapıyorum ve başarılı da oluyorum. "Falanca sınavından şu kadar puan alırsan şunu şunu alıcaz sana." diye söz verildiğinde sınavın sonucuna bakmaksızın istediğimi aldırıyorum, hem de çoğu zaman birden fazla. (Maymun iştahlılık)
What else?
23 Ağustos 2009
Tamamlamaya götüm yemedi, böyle... Yerseniz! :)
13 Eylül 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder