It's just another lonely Sunday

Ön uyarı: Bu post yüksek derecede yalnızlık içermektedir.

O kadar mutluyum ki! Yalnızım amk ne mutluluğu? Öyle aşka meşke yorulacak cinsten de değil bu yalnızlık. Yalnızım sadece. Evde bulunan ve en çok yarım saatlik periyotlarda "Biz burdayız" diye hayat belirtisi gösteren aileme rağmen yalnızım. Dahası, yanımda istediklerim onlar değil.

Yalnızım işte.

Adeta bi Diamanda Galás'ın Gloomy Sunday yorumu kadar soğuk ve acıtıcıyım. Acıyorum bi de için için.

Son zamanlardaki İngilizce başlık atma huyum da nerden geldi bilmiyorum. Gündelik hayatta İngilizce kelimeleri çokça katıştırırım cümlelerime, özellikle de buna sinir olan bi arkadaşım varsa yanımda. Sonra da "Biliyosun ki ben özentinin tekiyim canım ehu ehu" der iyice küplere bindiririm. Ama burdaki amacımı henüz çözemedim. Sorgulamayı da bıraktım an itibariyle, yersen.

Nil Karaibrahimgil gibi çıkıp bas bas bağıra çağıra Havuz problemi veya Bronzlaşmak'ı söylemek istiyorum bi de. İçimde Nil adında bi or*spu yatıyo bile olabilir zira Pelin'i söylerken kendimden geçiyorum çoğunlukla.

Bir hafta önceki postlarıma benzemiyo son 3-4 gündür attığım postlar, di mi izleğim? Psikolojiyi mi göçerttim naptım bilmiyorum inan. Yegane kafaya takmak istediğim şey bir kaç ay boyunca her sabah 5:30da uyanıp eve akşam 8de dönecek olduğum gerçeği. G*tüm donacak be! Fabrika zaten açık. E ofis de buz gibi. Bilgisayarım olacak mı onu da bilmiyorum. Sabit telefon ve internet zaten yok yeni taşındıkları için (Ama ne zaman geleceği de belli değil)

Grooveshark da vicıt yaratma olayını değiştirmiş, yeni çözdüm widget koymanın yeni yöntemini. Geç olsun da güç olmasın, di mi izlekcan?

Şarkıların içinde boğuluyorum son günlerde. Çok şey yazmak istiyorum, ama cümlelere dönüşemiyo aklımdakiler, içimdekiler. Zehir olup akıyo, gidiyo. Sol gözümdeki şişliğin sebebi de arpacıkmış, sabah balon gibi gözle uyanınca anladım. İşe başlamanın arefesinde bu neyin nesi bilmiyorum. Ama üstümdeki bu olumsuz enerji; defol git bi artık. Olmaz artık, kapı açık, arkanı dön ve çık o-hoh (Ajda Pekkan stayla), istenmiyorsun artık. Ajda Pekkan demişken, 45 yıl önce söylediği bu şarkıdaki gibi yaşamayı isterdim hayatı, dertsiz telaşsız mis!

Öperler!