daddy

hani diyosun ya bana "hiç yanımıza gelip bizle zaman geçirmiyosun" diye, serzenişte bulunuyosun ya hani her fırsatta, ne diyeyim gelip de? beraber oturup bangır bangır var mısın yok musun'u mu izleyelim, esra erol'u mu yoksa müge anlı'yı mı? hani mesele beğenmemezlik değil de, bu saydıklarımdan başka bi şey izlemiyosun ki baba. eline bi kitap aldın okudun da ben mi geri çevirdim sen tartışmak istediğinde? ekonomi için bile olsa eskiden dergi okurdun, gece oturur film izlerdin çocukluğumda, şimdi niye yok bunların hiçbiri? ortak bi paylaşım konumuz yok ki baba. gündelik hayattaki dertlerim mi? derdim sıkıntım belli işte baba, sen görmüyosan, görmek istemiyosan, ben daha ne yapabilirim? karşına geçip "baba ben eşcinselim, şöyle şöyle adamları sevdim, böyle böyle üzüldüm, falanca pozisyonda sevişmeyi çok seviyorum, ideal erkeğimin özellikleri bıdıbıdıgıdıgıdı" mı demeliyim? şu anda paylaşabileceğim ve içten içe paylaşmak istediğim yegane şey bu. keşke kendimi size anlatabilseydim, keşke beni anlayabilecek olsaydınız. sende kalp hastalığı, annemde bu sinir varken bok anlatırım kendimi size... vicdan azabı ve sizi kaybetme korkusu bu, başkası değil.

hani diyosun ya bana "üçümüzden başkası yok bu dünyada" diye, evet öyle. üçümüzden başkası yok bu dünyada. ama evde görmediğim huzuru arıyorum ben yıllardır ipsiz sapsız adamların koynunda, bundan haberin var mı? fırsatını yakaladığım ilk anda kaçıp gidicem bu evden, dönmemecesine hem de! bu evde yaşamaktan nefret ediyorum ben baba.

keşke sağlığınız elverse, keşke sabırla dinleyebileceğinizi bilsem, keşke "ah ah vah vah" yapmayacağınızdan emin olabilsem... size ayaküstü bunca yalanı söylemek zorunda kalmazdım.

dünya çok daha güzel bi yer olurdu benim için.